De bevestiging
Een top dertig klassering tijdens de WK skiën, ik dacht twee jaar geleden dat ik het nooit meer mee ging maken. Ik was net gestopt met topsport en ging me op mijn studie focussen. Maar ik voelde dat ik nog niet alles uit mijn carrière had gehaald. En dat gevoel werd afgelopen weekend tijdens de WK skiën in St. Moritz bevestigd.
Iedere skiër die ooit bij de wereldtop wil horen hoopt op een top 30-klassering in de eerste run. Het is een soort mijlpaal in je carrière. Je kunt je dus misschien enigszins voorstellen hoe ik me voelde toen ik in de slalom de 29ste tijd noteerde in de eerste run. Ik voelde me compleet verrast.
Een top 30-tijd neerzetten doe je niet zomaar.
Omdat ik laag op de wereldranglijst sta krijg ik een hoog startnummer en mag ik pas laat tijdens de wedstrijd starten. Op het moment dat ik boven aan de startheuvel sta, is de piste al uitgehold door alle anderen die mij voor zijn gegaan. Zij hebben minder last van de sporen en dus wordt het moeilijker om een goede tijd neer te zetten.
Maar.. Op het moment dat het je lukt om in de top 30 te skiën, mag je in de tweede run eerder naar beneden dan de nummer één. De top 30 start namelijk in omgekeerde volgorde. En dan heb je dus een groot voordeel. Er staan geen sporen in de sneeuw. Je kan in een directe lijn naar beneden. Bovendien wordt het spektakel dan ook nog eens overal ter wereld live op televisie uitgezonden. Je kan dan aan iedereen laten zien wat je kan op een goede piste.
Zoals gezegd, ik was verrast toen ik in de eerste run een top 30-tijd neerzette. Ik probeerde m’n ski’s zoveel mogelijk te laten gaan en skiede snel. Voor mijn gevoel maakte ik echter teveel fouten.
Toen ik m’n tijd zag wist ik eerst niet wat ik zag. Op de trainingen had ik het al laten zien, maar op wedstrijden voor het WK was ik nog niet zo snel geweest. Voor mij was het de bevestiging dat ik op de goede weg zit.
Bij wereldbekerwedstrijden en WK’s ben je zo gefocust op de eerste run dat je er eigenlijk niet nadenkt over het moment dat je beneden bent. Toen ik tijdens de WK over de finish kwam, zat ik in een soort roes. Het ging aan een stuk door: praten met wat journalisten en mijn ouders die naar Zwitserland waren gekomen, andere skiërs die je feliciteren en een trainer die je vertelt hoe hij boven in zijn eentje heeft staan juichen. Daarna snel een hapje eten en gelijk weer naar boven om de slalom te verkennen.
Ik probeerde om de focus zo snel mogelijk weer op de tweede run te leggen. Tijdens het verkennen moet je je goed concentreren om de slalom in je hoofd te krijgen. Ik kon dus simpelweg niet blijven denken aan de eerste run, want dan gaat het niet goed. Ik wilde gewoon zo goed mogelijk skiën. Vol overtuiging, zo hard mogelijk.
Ik moest denken aan een verhaal van mijn oude trainer, Harald de Man, die mij een vertelde over hoe hij de Olympische Spelen miste doordat hij tijdens de WK in de tweede run te voorzichtig skiede. Zonder overtuiging. Als je écht bij de wereldtop wilt horen, moet je ook in de tweede run vol overgave skiën.
Toen ik boven aan de startheuvel stond, voelde ik minder zenuwen dan in de eerste run. Ik liet al zien in de eerste wat ik kon, dus waarom niet ook in de tweede. De eerste paar paaltjes gingen snel en soepel, maar toen maakte ik over de overgang een klein foutje. Iets te direct en m’n ski’s gleden onder me vandaan. Gelukkig kon ik me herstellen, een stukje teruglopen en alsnog om de paal skiën. Helaas was de kans op een snelle tijd hierdoor verkeken.
Ik werd 42ste in de eindklassering maar die tijd zegt niet zoveel. Dat ik vanaf de tussentijd na m’n val tot aan de finish bijvoorbeeld sneller was dan Marcel Hirscher, de uiteindelijke wereldkampioen, wél. En dat ik tussen de tweede en de derde tijdsmeting de tweede tijd van iedereen had, zegt ook wat. Niet gek hè, voor iemand uit een land zonder bergen! Ik heb uiteindelijk gewoon laten zien wat ik kan.
Ik wil iedereen bedanken voor alle leuken berichten. Ook vond ik het erg leuk om te horen dat men bij het Nederlands Kampioenschap, dat op hetzelfde moment was als mijn run, de start hebben vertraagd zodat iedereen mij live op televisie kon zien skiën op het WK. Dat mensen zo erg meeleven is echt heel erg gaaf om te horen en dat motiveert mij zeker om nog vaker dit soort resultaten te laten zien. Alleen dan wel zonder een val in de tweede run, haha!
Steffan
