De comeback
Het seizoen zit erop en het is tijd om terug te kijken. Halverwege april skiede ik mijn laatste wedstrijden in Zinal in Zwitserland. Een waar genot om daar het seizoen af te sluiten met ontzettend lekker weer, een prachtig uitzicht en een mooie wedstrijd. Toch even slikken als je dan terugkomt in Nederland: Grouw, koud en wat regen. Maar toch is het wel heerlijk om weer thuis te zijn.
Uiteindelijk heb ik dit seizoen 61 FIS wedstrijden geskied. Zes keer haalde ik het podium, waarbij ik twee keer op de hoogste trede stond: het Belgisch kampioenschap slalom, de WK kwalificatie reuzenslalom en de Nederlandse titel indoor. Verdere hoogtepunten waren de tweede plaats op het NK reuzenslalom en natuurlijk de 29e plaats op de WK slalom na de eerste run.
Ik moest van ver komen. Achteraan starten, naar voren knokken. Een sprong in het diepe, zonder garanties hoe het allemaal zou gaan lopen. Het enige wat ik had was vertrouwen. Vertrouwen in eigen kunnen.
Progressie
Naast alle resultaten en prestaties was dit seizoen voor mij het begin van een proces. Een traject richting de wereldtop.
Ik heb dit seizoen laten zien dat ik op m’n best kan presteren op de momenten waar het er om ging, zoals bijvoorbeeld de WK.
Ook op Europacupwedstrijden, waar ik de kans had om goede klasseringen neer te zetten, liet ik zien snel te skiën onder moeilijke omstandigheden. Uiteindelijk waren dit de wedstrijden waar het moest gebeuren.
Daarnaast ben ik tevreden over de stabiliteit die ik in wedstrijden heb laten zien. Mijn finishpercentage was hoog. Bovendien was ik bij verschillende wedstrijden snel, ondanks de wisselende omstandigheden. Voordat ik een jaartje ertussenuit was had ik altijd moeite om consistent en stabiel te skiën. Ik vloog er vaak onnodig uit en dat is niet goed voor het zelfvertrouwen. Nu ik het voor elkaar kreeg om veel constanter en exacter te skiën was het zelfvertrouwen ook een stuk hoger. Ik kon goed werken aan mijn aandachtspunten en dit zorgt er ook voor dat ik meer leer in een korter tijdsbestek.
Er zit meer in! Ik heb veel progressie geboekt gedurende het seizoen. Technisch ging het steeds beter. Die lijn kan ik doortrekken richting de zomer.
Aandachtspunten
Om die lijn door te trekken is het van belang dat alles steeds meer een automatisme wordt. Dat de basistechniek altijd goed is en geen aandacht meer nodig heeft. Dan is de wereldtop binnen handbereik en vooral ook tijdens verschillende omstandigheden. Dat betekent veel oefenen en zeer precies zijn. Iedere run weer.
Een ander aandachtspuntje waar ik nog niet tevreden over ben is het aantal fouten dat ik maak bij het skiën onder ‘makkelijke’ omstandigheden. Dit zijn vaak de FIS-wedstrijden, waarbij het belangrijk is dat je twee runs zonder fouten moet finishen om te winnen. Ik heb dit jaar te vaak gehad dat ik in die wedstrijden een fout(je) maakte. Zonde, want dan is de ruimte voor fouten er eigenlijk niet. Als ik dit verbeter kan ik ook makkelijk stijgen op de wereldranglijst, daar ben ik van overtuigd.
Wat nu?
Het seizoen zit erop en dat betekent een moment van terug- en vooruitblikken. De vraag die veel mensen nu vragen: ga je door? Het antwoord is JA! Ik was weer begonnen met de intentie om een wereldtopper te worden, niet zomaar een doel. Het zou niet realistisch zijn om te verwachten dat ik dit direct in mijn eerste seizoen zou laten zien. De 29ste plaats in de eerste run op het WK vormde voor mij wel de bevestiging dat dit een haalbaar doel is. Ik zit er zelfs dicht tegenaan! Hierdoor wordt ook een ander doel van me weer realistisch: naar de Olympische Spelen gaan. Of ik erbij ga zijn in 2018? De tijd zal het leren…
Wat ik ook belangrijk vind, wat veel heel meegespeeld in mijn beslissing om überhaupt weer te beginnen, is plezier.
Hard werken en trainen is niet erg, zolang je er maar plezier uithaalt.
Ik wilde het machteloze, energievretende gevoel waardoor ik in 2014 stopte niet nog een keer ervaren. Maar dat hoefde gelukkig geen moment, mede dankzij de mensen waarmee ik dit jaar heb gewerkt. De toekomst is een stuk onzekerder, met name ook op financieel gebied, maar uiteindelijk moet je doen waar je hart ligt en die ligt zekerste weten bij het skiën.
De komende tijd zal ik weer wat aan mijn studie gaan doen. Mijn doel is om het volgend jaar af te gaan ronden en mijn bachelordiploma te halen. Ik zal er flink wat inspanning voor moeten doen en heb daardoor ook minder vrije tijd, want het trainen blijft gewoon doorgaan. Dat het warmer wordt en de sneeuw verdwijnt, betekent niet dat ik vrijaf heb van het skiën.
Het nieuwe seizoen begint namelijk nu. Dit is het moment dat de fysieke basis wordt gelegd. Ook ga ik nog af en toe naar de Alpen om materiaal te testen en aan m’n techniek te werken. Een belangrijk aspect waar ik deze zomer aan wil werken is mijn timing. Als mijn timing namelijk klopt blijf ik technisch goed skiën en maak ik minder snel fouten. Om beter te worden in timing moet ik heel veel herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Elke run moet ik perfect willen zijn. Alleen zo word ik een echte wereldtopper…
Dankwoord
Ik wil deze terugblik gebruiken om nog even een aantal mensen te bedanken die belangrijk voor mij zijn geweest: Bas Huikeshoven, mijn ouders, mijn sponsoren, Baks natuurlijk, Fischer voor de topski’s en de schoenen, de crowdfundingsupporters, Ski Racing Nederland en mijn teamgenoten. Zonder jullie was het niet gelukt.
Steffan
