In de top 100!

Ik sta in de top 100!

Mission accomplished! Na zeven weken aan de andere kant van de wereld ben ik weer terug in Nederland. En ik kan wel zeggen dat ik een ervaring rijker ben!

Skiën in Nieuw-Zeeland en Australië verschilt van Europa: de pistes, het weer en de omstandigheden zijn écht anders. Ik slaagde desondanks in mijn doel van deze trip en verbeterde mijn positie op de wereldranglijst.

Onze reis begon in Nieuw-Zeeland, in de buurt van Queenstown. Onze reis? Ja, ik ging namelijk samen met medeskiër Maarten Meiners op pad. Samen streken we neer in het skigebied Cornet Peak, waar we onze eerste trainingen afwerkten en meededen aan wedstrijden.

Vertrouwen

De eerste krachtmeting wachtte al in de tweede week van ons verblijf daar. Best lastig om zo snel om te passen, want zoals ik al vertelde bleken de omstandigheden daar veel te verschillen van pistes die ik kende uit Europa. Ik moest dus snel omschakelen! In de slalom liet ik desondanks een behoorlijke snelheid zien, maar over het skiën zelf kon ik nog niet tevreden zijn. Er zat meer in.

In de trainingen na deze eerste wedstrijden kreeg ik de lastige omstandigheden steeds beter onder de knie. Technisch skiede ik beter en ik finishte bovendien bijna alle runs in de trainingen. In het verleden ging dat bij mij weleens anders, haha! Mijn vertrouwen groeide daardoor.

Helaas wist ik nog niet echt waar ik stond. Ik trainde niet met wereldtoppers, dus ik kon niet vergelijken waar ik ten opzichte van de top stond. Het echte vergelijken moest gebeuren tijdens wedstrijden in Australië.

Australië

In Australië deed ik mee aan de Australia New Zealand Cup (ANC), vergelijkbaar met het niveau van de Europacup. Het plaatsje Thredbo gold als decor voor de eerste serie wedstrijden. Er lag een mooie piste, die helaas een week voor de wedstrijd door sneeuwval erg zacht was geworden. Zachte pistes liggen mij wat minder, maar je moet het er maar mee doen.

Tijdens de ANC-wedstrijden wilde ik naast FIS-punten ook zo veel mogelijk Cuppunten verzamelen, want je startpositie wordt bepaald aan de hand van je ranking in het ANC-klassement. Aangezien ik nooit eerder meedeed aan de ANC-cup moest ik dus achteraan starten. Ik wilde graag finishen, zodat ik in de wedstrijden erna een betere startpositie zou krijgen.

De reuzenslaloms verliepen redelijk goed met een veertiende en zestiende plaats, waarbij ik in de tweede run ook nog eens de snelste tijd neerzette! Op de eerste slalom dag finishte ik als twaalfde en de tweede dag had ik een mooie zesde plaats. Met het goede startnummer in de tweede run kon ik opklimmen naar de zesde plek door met afstand de snelste tijd te skiën die run. Hierdoor eindigde ik ook als zesde in de slalom overall ranking tot dan toe. Door deze mooie uitslag zou ik bij de volgende wedstrijd, in Cornet Peak, een startnummer tussen één en zeven krijgen.

De volgende wedstrijden zouden zeer succesvol worden. Ik skiede mijn beste resultaat op de reuzenslalom ooit en met startnummer drie bij de slalom skiede ik een heel solide en goede eerste run.

Ik kwam als eerste beneden en liet aardig wat wereldtoppers achter mij, waaronder de nummer twee van het WK, Manuel Feller.

In de tweede run startte ik met nummer dertig en daardoor haalde ik niet hetzelfde niveau als in de eerste run. Uiteindelijk eindigde ik tot dan toe als vijfde in het overall klassement.

Op dag twee van de slalom mocht ik als tweede naar beneden tijdens de eerste run. Opnieuw skiede ik een geweldige run en stond ik wederom eerste. Ik wist wat me te wachten stond voor de tweede run (een hoog startnummer) en wilde een betere prestatie laten zien dan de dag ervoor. Dit keer skiede ik wél goed in de sporen. Twee kleine fouten betekenden helaas net geen winst, maar een tweede plaats. Mijn beste resultaat ooit.